Wprowadzenie do tablic w programowaniu Java
- W dzisiejszej sekcji zajmiemy się tablicami w programowaniu Java. Dowiesz się o tablicach. Jak pracować z tablicami? Jak zadeklarować, utworzyć i zainicjować tablicę? Tablice są odpowiednie dla stałej długości. Zobaczymy pewne zalety i wady tablic. Zobaczymy też, jak napisać program i uzyskać dostęp do elementów tablicy. Kiedy tablica zostaje zagnieżdżona przy użyciu wielu wymiarów, staje się nudna. Jeśli masz jasną wizję tego, co dokładnie się wydarzy, praca z tablicą będzie bardzo łatwa.
- Java jest językiem programowania. Java jest zgodna z koncepcją OOP. Można powiedzieć, że java jest językiem czysto obiektowym. W dzisiejszym świecie Java zajmuje pozycję, w której każdy sektor IT jest z nią powiązany w sposób bezpośredni i pośredni. Java ma wiele typów danych. Niektóre z nich są prymitywne, a niektóre nie-prymitywne. Tablice to potężna i użyteczna koncepcja stosowana w programowaniu. Java daje nam strukturę danych, tablicę, w której można przechowywać jednorodne elementy tego samego typu o stałym rozmiarze.
- Tablica służy do przechowywania kolekcji danych, ale bardziej przydatne jest myślenie o tablicy jako kolekcji zmiennych tego samego typu. Klasa java.util.Arrays ma kilka metod. Te metody można zastosować do tablicy, aby uzyskać indeks tablicy, długość tablic. Możemy również porównać dwie tablice, aby sprawdzić, czy obie podane tablice są takie same lub nie. Załóżmy, że musimy uzyskać wartości w tablicy, aby umieścić określoną wartość w każdym indeksie. Przy każdym indeksie musimy podać pewne wartości.
- Do sortowania tablic w porządku rosnącym mamy kilka metod do zastosowania. Można to zrobić za pomocą metody sortowania. Istnieją również metody sortowania równoległego w Javie. Sortowanie równoległych i dużych tablic w systemach wieloprocesorowych jest szybsze niż w przypadku tablic sekwencyjnych. Jednym z typów danych jest Array. Załóżmy, że mamy jeden scenariusz, w którym musisz przechowywać wiele danych tego samego typu. Tablica jest statyczną strukturą danych do przechowywania wielu wartości. Podobnie jak inne zmienne w Javie, możemy również przekazywać tablice metodami.
Kod:
class Demo
(
public static void main(String args())
(
int a() = (3, 1, 2, 5, 4);
sum(a);
)
public static void sum(int() a)
(
// getting sum of array values
int total = 0;
for (int i = 0; i < a.length; i++)
total+=a(i);
System.out.println("sum of array values : " + total);
)
)
Wynik:
Jak zadeklarować tablicę w Javie?
Tablica to nic innego jak zbiór danych. Tablica to zbiór jednorodnych typów danych. Możemy również powiedzieć, że tablica jest strukturą danych do przechowywania podobnych wartości danych. Przechowuje podobny typ danych w jednej zmiennej. Załóżmy, że mamy uczniów w klasie. Każdy uczeń ma identyfikator.
Załóżmy, że jest tam 100 studentów. Spójrz poniżej, zadeklarujemy zmienną dla każdego.
Int student 1 = 1;
Int student 2 = 2;
Int student3 = 3;
Int student4 = 4;
.
.
.
Int student5 = 5;
Huh… nadal jest w porządku. Ale co, jeśli masz 1000 studentów. Deklarowanie zmiennej 1000 razy jest bardzo żmudne i czasochłonne.
Jakie jest zatem rozwiązanie? Tak, a odpowiedź brzmi Array. Zobaczmy, jak możemy zadeklarować tablicę.
W Array możemy umieścić wartości w jednej zmiennej.
Przykład: int student () = new int (1000);
Zobaczymy to wyraźnie na poniższym schemacie:
Student() 
Tutaj, w jednej zmiennej, możemy przechowywać żądaną wartość. Zmienna jest niczym innym jak odniesieniem do lokalizacji pamięci.
Jeśli dokładnie widziałeś, zadeklarowaliśmy tablicę nowym słowem kluczowym. Zasadniczo używamy nowego słowa kluczowego do tworzenia obiektów. Oznacza to, że w tablicach Java są obiekty.
Hej, poczekaj co? Obiekt. Oznacza to, że powinna istnieć klasa, która już istnieje, aby stworzyć swój obiekt. Tak, mamy do tego jedną nadklasę, czyli klasę obiektową. Tablica zawsze rozszerza obiekt klasy. Tablice zawsze zajmują pamięć sterty. Nie tylko obiekty tablicowe, ale wszystkie obiekty w java są zapisywane w pamięci sterty. Mamy więc tylko jedno odniesienie do wszystkich wartości. Dzięki temu efektywnie wykorzystaliśmy pamięć. Tablica jest częstym tematem w prawie wszystkich językach. Gdy zrozumiemy podstawową koncepcję macierzy, możemy z łatwością ją rozwiązać.
Jak zainicjować tablice w programowaniu Java?
Teraz pojawia się kolejne pytanie, w jaki sposób możemy zainicjować tablicę. Co oznacza ten termin? Inicjalizacja to nic innego jak proces przypisywania wartości zmiennej.
Istnieje wiele sposobów inicjowania tablic w Javie.
Pierwszy sposób jest taki, jak pokazano w powyższym przykładzie podczas deklarowania tablicy.
Przykład: int student () = new int (1000);
Następnie możemy zainicjować tablicę, deklarując ją w następujący sposób:
Np .: int student () = (1, 2, 3, 4, 5, 6, … .1000);
Podczas pracy z tablicą możemy uzyskać wyjątek. Jeśli nauczyłeś się obsługi błędów w Javie, musisz znać wyjątek. Wyjątkiem jest nic innego, jak błąd, który jest znany w czasie wykonywania, jest obsługiwany skutecznie. W przypadku macierzy mamy wyjątek Array Index poza granicami.
Jak uzyskać dostęp do elementów macierzy?
Do tej pory nauczyliśmy się, jak zadeklarować i zainicjować tablicę. Teraz nadszedł czas, aby przejść do przodu. Rozważmy, że masz tablicę taką samą jak powyżej, tj. Tablicę ucznia.
Teraz chcemy, aby szczególna wartość miała dostęp do programowania. Jak uzyskać wartość określonego elementu w tablicy.
W Array mamy pojęcie indeksu nr.
Na przykład spójrz na poniższy schemat.
Indeks nr zaczyna się od zera (0).
Typy macierzy w Javie (wyjaśnij każdy typ z przykładami)
Zanim przejdziemy do typów tablic, zrozummy kilka podstawowych pojęć.
Elementy tablicy przydzielone przez new zostaną automatycznie zainicjowane przez zero (dla typów numerycznych), false (dla boolean) lub null (dla typów referencyjnych). W Javie istnieją domyślne wartości tablic. Uzyskiwanie tablicy jest procesem dwuetapowym. Musisz zadeklarować zmienną typu tablicy. A następnie musisz przydzielić pamięć na to, co pomieści tablicę, używając nowego słowa kluczowego, a ona przypisze ją do zmiennej tablicowej. Możemy więc powiedzieć, że w Javie wszystkie tablice są przydzielane dynamicznie.
Istnieją dwa rodzaje tablic, jak następuje:
1. Tablica jednowymiarowa
Jednowymiarowy składa się z tablicy 1D. Może mieć pojedynczy wiersz lub jedną kolumnę.
Możemy zadeklarować tablicę jednowymiarową jak poniżej:
Int () a; LUB Int a (); LUB Int () a; LUB Int () a;
Ale najbardziej preferowanym sposobem jest int () a; Pamiętaj, że nie podajemy tutaj rozmiaru tablicy. Np .: int (5) a; nie jest ważny w java. W momencie deklaracji nie podajemy rozmiaru tablicy.
Teraz przyjrzymy się deklaracji i tworzeniu tablicy:
Int () a; // Deklaracja tablicy
Uwaga: w chwili deklaracji nie udowadniamy rozmiaru tablicy.
a = new int (5) // Tworzenie tablicy
W momencie tworzenia tablicy bardzo ważne jest podanie jej rozmiaru.
Możemy zadeklarować i utworzyć tablicę w jednym wierszu, jak poniżej:
Int () a = nowy int (3);
Zobaczmy teraz, jak zainicjować tablicę. Załóżmy, że musisz dodać pewne wartości do tablicy. Następnie dodasz go do konkretnego indeksu nr. jak poniżej:
a (0) = 1; // Dodajemy 1 na 0 pozycji w tablicy.
a (1) = 2;
a (2) = 3;
Teraz widziałeś, jak zainicjować tablicę. Ale co jeśli podam indeksowi nie, który nie istnieje w tablicy.
Np .: a (10) = 11; // załóżmy, że mieliśmy tablicę tylko 5
W tej chwili generuje wyjątek ArrayIndexLoutOf BoundException. Nie można dodawać wartości przekraczających rozmiar tablicy.
Teraz możemy zadeklarować, utworzyć i zainicjować tablicę w jednym wierszu, jak poniżej:
Int () a = (1, 2, 3, 4, 5); // Zadeklaruj, utwórz, zainicjuj
Lub inna metoda jest następująca
Int () a = new int () (1, 2, 3, 4, 5);
Zobaczmy teraz, jak możemy pobrać elementy z jednowymiarowej tablicy:
Jak wydrukować wartości macierzy?
Tutaj użyjemy pętli:
Przykład:
public class Demo2(
public static void main (String args())(
int() a = new int() (1, 2, 3, 4, 5);
for(int i=0; i<=a.length-1;i++)
(
System.out.println(a(i));
)
)
)
Wynik:
W powyższym przykładzie możemy zapętlić wartości tablicy.
2. Tablica wielowymiarowa
Wielowymiarowa tablica składa się z tablic 2d i 3d. Ma wiele wierszy i wielu kolumn. Nazwaliśmy to także Array of Arrays. Możemy to również nazwać postrzępionymi tablicami. Teraz spójrzmy na deklarację tablicową. Mam na myśli deklarację tablic 2-D. Powyżej widzieliśmy, jak zadeklarować tablicę jednowymiarową. Teraz zobaczysz tablicę 2-D. Tak jak czytamy tablicę jednowymiarową za pomocą zmiennej długości w pętli for, możemy czytać tablicę dwuwymiarową za pomocą jej zmiennej długości w dwóch pętlach for. Załóżmy, że zmienna długość tablicy jednowymiarowej daje całkowitą liczbę wartości, które mogą być utrzymywane przez tablicę jednowymiarową. Zmienna długość 2-wymiarowej tablicy daje całkowitą liczbę tablic, które mogą być utrzymywane przez 2-wymiarową tablicę.
Tablica wielowymiarowa może powiedzieć, że tablica tablic.
Int () () a; // tutaj zadeklarowaliśmy tablicę a
Teraz, podobnie jak powyżej, co zrobiliśmy z jednowymiarową tablicą. Po zadeklarowaniu tablicy musimy utworzyć tablicę. Spójrz na poniższy przykład.
a = nowy int (2) (4);
Następnie zainicjujemy tablicę.
Zrozumiemy to na poniższym schemacie jaśniej.
Na podstawie powyższego schematu możemy łatwo zainicjować elementy tablicy.
a (0) (0) = 10
a (0) (1) = 20
a (0) (2) = 30 <
a (0) (3) = 40
Spójrz na poniższy diagram powyżej wartości dostają się do danej pozycji. Możemy łatwo zainicjować tablicę za pomocą wiersza i kolumny.
Teraz wszystkie procesy, takie jak deklaracja, tworzenie i inicjalizacja, mogą być wykonywane w jednym wierszu, jak poniżej. Przeczytaj uważnie poniższą składnię. Najpierw zobaczymy deklarację i stworzenie w jednym wierszu:
int () () a = nowy int (2) (3);
Teraz zobaczymy wszystkie trzy procesy deklarujące, tworzące i inicjalizujące tablicę.
int () () a = ((10, 20, 30), (100, 200, 300));
Spójrz na następujący program, aby być bardziej precyzyjnym:
Kod:
public class MyArray (
public static void main(String() args)
(
int()() a = ((10, 20, 30), (100, 200, 300));
System.out.print(a(1)(2));
)
)
Wynik:
Wypróbuj małe programy z tablicy. Manipuluj wartościami. Brudząc ręce podczas programowania większości drobiazgów, które zrozumiesz.
Zalety i wady tablic w programowaniu Java
Poniżej omówimy zalety i wady.
Zalety
- Tablica może przechowywać wiele wartości w jednej zmiennej.
- Tablice są szybkie w porównaniu z pierwotnymi typami danych.
- Możemy przechowywać obiekty w tablicy.
- Elementy tablicy są przechowywane w kolejnych lokalizacjach pamięci.
Niedogodności
- Tablica ma ustalony rozmiar
- Nie możemy zwiększać ani zmniejszać rozmiaru tablicy w czasie wykonywania.
- W macierzy marnowanie pamięci może być większe.
- Możemy przechowywać tylko elementy podobnego typu danych
- Podczas dodawania lub usuwania elementów w środku tablicy wpływa na wydajność tablicy.
Tablice w Javie to struktury danych używane do przechowywania elementów o jednorodnym typie danych. Zaletą tablic jest to, że do elementów tablicy można uzyskać dostęp za pomocą jej numeru indeksu. Ułatwia to znacznie szybkie sortowanie, pobieranie, wyszukiwanie i inne preferowane operacje na tych elementach w tablicach. Tablica jest tak małą koncepcją i może pokryć w krótkim czasie. Kiedy przygotowujemy się do egzaminu lub rozmowy w tym czasie, upewnij się, że widziałeś i wdrożyłeś wszystkie omówione powyżej koncepcje.
Wniosek - tablice w programowaniu Java
Tablice są podstawową koncepcją w java. Jeśli jesteś ekspertem w obsłudze tablic i łańcuchów, w każdym języku programowania będzie to najlepsze osiągnięcie w historii. Tablice są bardzo łatwe do nauczenia. Muszę tylko pamiętać kilka podstawowych pojęć. Gdy się go nauczysz, nigdy nie zapomnisz implementacji tablicy.
Polecane artykuły
To jest przewodnik dla tablic w programowaniu Java. Tutaj omawiamy wprowadzenie, zalety i wady tablic w programowaniu Java, przykładowe kody i dane wyjściowe. Możesz także przejrzeć nasze inne sugerowane artykuły -
- Tablica wielowymiarowa w C
- Tablica ciągów w C #
- Tablice 3D w Javie
- Tablice w C #
- Różne rodzaje pętli z jej zaletami
- Grafika 2D w Javie
- Funkcja sortowania w Pythonie z przykładami
- Pętle w VBScript z przykładami
- Wielowymiarowa tablica w PHP
- Rzut vs Rzuty | 5 najważniejszych różnic, które powinieneś znać